Uzyskanie rozwodu jest z pewnością trudniejsze i droższe, niż zawarcie małżeństwa cywilnego. Postępowanie o rozwód jest postępowaniem sądowym, procesowym. Oznacza to, że musimy udowodnić przed Sądem, że zachodzą wszystkie przesłanki potrzebne do rozwiązania małżeństwa. Sąd musi mieć także pewność, że nie zachodzą przesłanki, które uniemożliwiają rozwiązanie małżeństwa.
Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 56 wskazuje:
§1. Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.
§2. Jednakże mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
§3. Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
W niniejszym artykule skupimy się na §1, tj. na przesłankach pozytywnych.
Zupełny i trwały rozkład pożycia małżeńskiego – co to oznacza?
Na pożycie małżeńskie składają się trzy więzi: uczuciowa, fizyczna i gospodarcza. Mówi się także o wspólności ducha, ciała i portfela. Oznacza to, że w prawidłowo funkcjonujący małżeństwie, małżonkowie darzą siebie uczuciem miłości, dochodzi między nimi do pożycia fizycznego oraz prowadzą wspólne gospodarstwo domowe.
Zupełny rozkład pożycia małżeńskiego to stan odwrotny, tj. żadna z tych więzi nie występuje. Małżonkowie się nie kochają, nie współżyją ze sobą oraz nie prowadzą gospodarstwa domowego.
Aby uzyskać rozwód musimy także wykazać, że rozkład pożycia małżeńskiego jest trwały. Trwały, czyli taki, który trwa już od dłuższego czasu, a powrót małżonków do pożycia nie nastąpi. O tym, czy zupełny rozkład pożycia małżeńskiego jest trwały decydują okoliczności konkretnej sprawy. Niewątpliwie jednak stan taki powinien trwać co najmniej kilka miesięcy.
Jak już zaznaczyłem na początku, są to przesłanki pozytywne. Jednak, pomimo ich zaistnienia, Sąd nie orzeknie rozwodu jeżeli:
– miałoby ucierpieć na tym dobro małoletniego dziecka,
– jeżeli rozwód byłby sprzeczny z zasadami współżycia społecznego,
– jeżeli rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozpadowi pożycia.
Opiszę to w kolejnych artykułach.